คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 251/2496

ฟ้องโจทก์บรรยายว่า จำเลยสมคบกันกระทำการชิงทรัพย์โดยจำเลยใช้มีดฟันและเตะทำร้ายร่างกายผู้เสียหายถูกตามร่างกายหลายแห่งเป็นบาดแผลปรากฏตามใบชันสูตรทั้งนี้เพื่อให้เป็นความสะดวกที่จะลักทรัพย์แล้วจำเลยได้ชิงทรัพย์ผู้เสียหายไปหลายอย่าง ฯลฯ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 300,254,63 ดังนี้ แม้ข้อเท็จจริงในทางพิจารณาจะฟังได้เพียงว่าจำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหายถึงบาดเจ็บเท่านั้น ไม่ได้เอาทรัพย์ด้วยศาลก็ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายตาม กฎหมายลักษณะอาญามาตรา 254 ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยมีมีดเป็นศาสตราวุธบังอาจสมคบกันกระทำการชิงทรัพย์โดยจำเลยใช้มีดฟันและเตะทำร้ายร่างกายนายจันทร์มัจฉาศักดิ์ ถูกตามร่างกายหลายแห่งเป็นบาดแผล ปรากฏตามใบชัณสูตร ทั้งนี้เพื่อให้เป็นความสะดวกที่จะลักทรัพย์แล้วจำเลยได้ชิงทรัพย์ของนายจันทร์ไปหลายอย่าง รวมราคา 450 บาท ขอให้ลงโทษตาม กฎหมายลักษณะอาญามาตรา 300, 254, 63

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยชิงทรัพย์จริง พิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา 300 วรรคแรกจำคุกจำเลยคนละ 6 ปี

จำเลยทั้ง 2 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยเพียงแต่ทำร้ายร่างกายผู้เสียหายอย่างเดียว จึงปรากฏฐานชิงทรัพย์ไม่ได้ และจะลงโทษฐานทำร้ายร่างกายก็ไม่ได้ จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา แต่ส่งสำเนาให้นายดำจำเลยไม่ได้ จึงจำหน่ายคดีเฉพาะนายดำ

ศาลฎีกาพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยเพียงแต่ทำร้ายผู้เสียหายเท่านั้น แต่เห็นว่าตามฟ้องของโจทก์ ก็ได้บรรยายถึงการที่จำเลยสมคบกันกระทำร้ายมีบาดแผลตามใบชันสูตร กับได้อ้างบทมาตรา 254 เป็นบทลงโทษมาด้วย ศาลย่อมลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายบาดเจ็บได้

จึงพิพากษาแก้ว่า นายเปิ่นจำเลย ผิดตามมาตรา 254 จำคุก 1 ปีนอกจากที่แก้นี้ คงยืน