คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 252/2480

จำเลยครอบครองที่ดินมือเปล่าอยู่ โจทก์ขอให้เจ้าพนักงานออกใบเหยียบย่ำทับที่ของจำเลยแม้เจ้าพนักงานจะได้ออกใบเหยียบย่ำให้โจทก์ก็ตามก็ไม่ทำหใ้โจทก์มีสิทธิดีกว่าจำเลยผู้ครอบครองอยู่ก่อน การที่ฝนแล้งผู้ครอบครองทำนาไม่ได้ ไม่เรียกว่าขาดการครอบครอง

ได้ความว่าจำเลยได้ก่อสร้างที่รายพิพาททำนาครอบครองมาเป็นเวลา ๑๐ ปีแล้ว โจทก์ได้ไปขอให้กรมการอำเภอออกใบเหยียบย่ำทับที่ของจำเลย กรมการอำเภอก็ออกให้ โจทก์จึงฟ้องขับไล่จำเลย

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าโจทก์มาขอจับจองทับที่ของจำเลย ไม่มีสิทธิดีกว่าผู้ครอบครองอยู่ก่อน จึงให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงดังกล่าวข้างต้นเช่นเดียวกับศาลอุทธรณ์ ส่วนข้อที่โจทก์เถียงมาว่าขาดการครอบครองเพราะที่วิวาทเป็นที่มือเปล่าละทิ้งไปปีเดียวก็ขาดกรรมสิทธิและที่นั้นกลับมาเป็นของรัฐบาลนั้น ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าที่วิวาทเคยทำนา ไม่ได้ทิ้งรกร้างมาเลย การที่เจ้าของนาคือจำเลยทำนาไม่ได้เพราะฝนแล้วไม่เรียกว่าขาดครอบครอง จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์