คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 254/2477

ลักษณพะยาน ถ้อยคำที่ให้การในชั้นไต่สวนแต่มิได้เบิกความในชั้นพิจารณาด้วย เป็นคำกล่าวลับหลังซึ่งจำเลยไม่มีโอกาศค้านติงจะใช้ยันแก่จำเลยไม่ได้

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขู่เข็ญโจทก์ให้เข้าเป็นพวกอั้งยี่กับจำเลยถ้าไม่เข้าต้องให้เงินขั้นแรกโจทก์ไม่ยอม จำเลยจึงจับโจทก์กดศีร์ษะบีบคอ โจทก์กลังจึงยอมสัญญาจะให้เงิน ๒๐ บาท จึงขอให้ลงโทษ

ศาลฎีกาฟังว่าพะยานโจทก์มิได้กล่าวถ้อยคำอย่างใด เพื่อให้เห็นว่าเป็นการขู่จริงอยู่โจทกืเคยให้การชั้นไต่สวนมูลฟ้องว่า ช. จำเลยมาพูดหลายครั้งว่าถ้าโจทก์ไม่เข้าอั้งยี่จะเกิดยุ่งซึ่งเป็นเชิงขู่ แต่ความตอนนี้โจทก์มิได้เบิกในชั้นพิจารณาแลมิได้หยิบยกคำให้การชั้นนั้นขึ้นว่ากล่าว เห็นว่าเป็นคำกล่าวลับหลังซึ่งจำเลยไม่มีโอกาศค้านติงจะใช้ยันจำเลยไม่ได้จึงให้ยกฎีกาโจทก์