คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 255/2472

ความผิดส่วนตัวอัยยการฟ้องได้ต่อเมื่อเจ้าทุกข์มอบคดี ผู้ถูกชำเราป่วยหนักตกเปนน่าที่โจทก์นำสืบว่าตายเพราะถูกชำเรา ปัญหากฎหมาย วางโทษน้อยกว่าอัตราคั่นต่ำของกฎหมาย

ได้ความว่า ก.ป่วยหนัก+อาการทุเลาขึ้นเลย จำเลยเมาสุราเดินเข้าห้อง ก.แลตะเกียงก็ดับลง พะยานได้จุดไฟไปดู เห็นจำเลยนอนทับ ก.อยู่ในท่ากระทำชำเรา ต่อมาไม่ช้า ก.ก็สิ้นใจ คดีนี้โจทก์ไม่มีพะยานเห็นอาการของ ก.เมื่อเวลาถูกจำเลยชำเรา แลไม่มีวิจักขณพะยานแสดงว่าความป่วยของ ก.เมื่อถูกชำเราแล้วเปนต้องตาย ดังนี้

ศาลเดิมเห็นว่าจำเลยมีผิดตามา ม.๒๔๓ ตอนต้น จำคุก ๕ ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยชะเราเขาถึงตายตาม ม.๒๔๓ ตอน ๔ จำคุก ๕ ปี

โจทก์ฎีกาเปนปัญหากฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๔๓ ตอนต้น อัยยการฟ้องได้ต่อเมื่อผู้ถูกทำร้ายร้องทุกข์ หรือเหตุเกิดขึ้นต่อหน้าธารคำนัลตาม ม.๒๔๘ แต่เรื่องนี้เจ้าทุกข์ไม่ได้ร้องขอ แลเหตุก็ไม่ได้เกิดต่อหน้าธารคำนัล โจทก์ฟ้องไม่ขึ้น ให้ยกฟ้อง