คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2554/2528

จำเลยขุดตักและขนดินลูกรังในที่ดินหวงห้ามของรัฐ อันเป็นการทำลาย ทำให้เสื่อมสภาพที่ดิน ที่หิน ที่กรวด ที่ทราย และเป็นอันตรายแก่ทรัพยากร ในที่ดินตามมาตรา 9 (2), (3) แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน รถยนต์บรรทุกที่ จำเลย ใช้ขนดินลูกรังที่ถูกขุดตักไปถือว่าเป็นยานพาหนะที่ได้ใช้เป็น อุปกรณ์ให้ได้รับผลในการกระทำความผิดดังกล่าว จึงต้องริบตามประมวลกฎหมายที่ดิน มาตรา 108 ทวิ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายที่ดิน มาตรา ๙, ๑๐๘ ทวิและริบรถยนต์บรรทุกของกลาง

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้องและริบรถยนต์บรรทุกของกลาง

จำเลยอุทธรณ์ในข้อริบของกลาง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาในข้อริบของกลาง

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า ตามประมวลกฎหมายที่ดินมาตรา ๑๐๘ ทวิ วรรคท้าย ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ ๙๖ ลงวันที่ ๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๕ ข้อ ๑๑ บัญญัติว่า "บรรดาเครื่องมือ เครื่องใช้ สัตว์พาหนะยานพาหนะ หรือเครื่องจักรกลใด ๆ ซึ่งบุคคลได้ใช้ในการกระทำผิด หรือได้ใช้เป็นอุปกรณ์ให้ได้รับผลในการกระทำผิดดังกล่าว ให้ริบเสียทั้งสิ้น ไม่ว่าจะมีผู้ถูกลงโทษตามคำพิพากษาหรือไม่" เห็นว่าแม้รถยนต์บรรทุกของกลางจะมิใช่เป็นเครื่องมือเครื่องใช้หรือเครื่องจักรกลใด ๆ ที่ได้ใช้ขุดตักดินลูกรังโดยตรงก็ตาม แต่จำเลยก็ได้ใช้เป็นยานพาหนะขนดินลูกรังที่ถูกขุดตักไป ถือว่ารถยนต์บรรทุกของกลางเป็นยานพาหนะที่ได้ใช้เป็นอุปกรณ์ให้ได้รับผลในการกระทำความผิด จึงเป็นของกลางที่ต้องริบตามบทกฎหมายดังกล่าว