คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 259/2492

ไม้สักได้กลายสภาพเป็นสิ่งของ คือล้อเกวียนไปแล้ว จึงไม่ใช่ไม้แปรรูปตาม พ.ร.บ. ป่าไม้ 2484 มาตรา 4 (4)

โจทก์ฎีกาว่า วงล้อของกลางหามีเครื่องประกอบพร้อมทุกอย่างอันจะเรียกว่าวงล้อตามความหมายที่เข้าใจกันไม่ จึงยังไม่กลายสภาพมาเป็นสิ่งของ คือล้อเกวียน ดังนี้ เป็นฎีกาในข้อเท็จจริง จึงต้องห้าม

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานมีไม้สักแปรรูปไว้ในครอบครองในเขตต์ควบคุมการแปรรูปไม้ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน กับขอให้ริบของกลาง จำเลยให้การว่า จำเลยได้เอาไม้สักของกลางประกอบเข้าไม้ประดู่เป็นวงล้อเกวียนสำเร็จเรียบร้อยแล้ว โจทก์,จำเลยไม่สืบพะยานคงขอให้ศาลตรวจดูของกลาง ศาลชั้นต้นตรวจดูของกลางแล้ว วินิจฉัยว่าของกลางได้ผ่านการเป็นไม้แปรรูปไปเสียแล้ว โดยได้ทำเป็นสิ่งของ คือล้อเกวียนสำเร็จแล้ว ไม่ใช่เป็นไม้แปรรูปตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ ๒๔๘๔ มาตรา ๔(๔) จำเลยไม่มีผิด พิพากษายกฟ้อง ของกลางคืนจำเลย ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่า วงล้อของกลางหามีเครื่องประกอบทุกอย่างอันจะเรียกว่า วงล้อตามความหมายที่เข้าใจกันไม่

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฎีกาโจทก์เถียงในข้อเท็จจริง ซึ่งศาลทั้งสองวินิจฉัยมาแล้วว่า ความจริงไม้ขอนสักของกลางเป็นวงล้อเกวียนอันเป็นสิ่งของอย่างหนึ่ง โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

พิพากษายกฎีกา.