คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 26/2485

ฟ้องโจทก์บรรยายว่าจำเลย 2 ฝ่ายต่างทำร้ายร่างกายซึ่งกันแลกัน ไม่ปรากฏว่าใครทำร้ายใครและไม่ได้กล่าวว่าจำเลยหลายคนฝ่ายหนึ่งสมคบกันเข้าทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่งดังนี้ถ้าปรากฏว่าทำร้ายกันไม่ถึงสาหัสหรือถึงตายแล้ว แม้จำเลยให้การรับสารภาพก็ลงโทษไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 984,985/2484

โจทก์ฟ้องว่านายสิน นายเสมจำเลยฝ่ายหนึ่ง นายทอง นายบุญ นายยิ้มจำเลยฝ่ายหนึ่งบังอาจทำร้ายร่างกายซึ่งกันแลกัน จำเลยรับสารภาพ ศาลชั้นต้นเห็นว่าตามฟ้องและคำรับของจำเลยไม่ปรากฏว่าใครทำร้ายใคร คนใดทำร้ายถึงบาดเจ็บ คนใดไม่ถึงบาดเจ็บ จึงลงโทษคนใดตามมาตราใดไม่ได้ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยรับว่าวิวาทกัน มิใช่ทำร้ายร่างกายตามฟ้อง และโจทก์ก็มิได้กล่าวว่าจำเลยในฝ่ายหนึ่งๆ สมคบกันซึ่งจะต้องเป็นตัวการด้วยกัน จึงชี้ขาดไม่ได้ว่าจำเลยคนใดทำร้ายใคร พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์ไม่ปรากฏว่าจำเลยคนใดทำร้ายคนใด ทั้งไม่ได้บรรยายว่าจำเลยในฝ่ายหนึ่งได้สมคบกัน จึงไม่อยู่ในบังคับกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๖๓ ตามตัวอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ ๙๘๔,๙๘๕/๒๔๘๔ พิพากษายืน