คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 261/2473

ที่ดินป่าสะแก ที่มีโฉนดแผนที่ละทิ้ง 10 ปี จึงจะขาดกรรมสิทธิ ป่าสะแกเปนไม้มีค่า

มีที่ดินแห่งหนึ่งอยู่ในโฉนดของโจทก์ แต่เปนป่าสะแก โจทก์จึงไม่ถางทำเปนนา และยอมให้จำเลยตัดไม้ไปบ้างเปนบางคราว จำเลยได้มาถางป่าสะแกนี้ทำเปนนาและปกครองมาได้ ๓ ปี โจทก์ฟ้องขับไล่

ศาลเดิมให้ขับไล่

ศาลอุทธรณ์ยกฟ้อง โดยฟังว่าจำเลยเปนเจ้าของโดยชอบด้วยกฎหมายมาช้านาน

ศาลฎีกาตัดสินยื่นตามศาลเดิมว่า ที่รายพิพาทไม่ใช่รกร้างว่างเปล่า เปนป่าสะแกซึ่งเปนไม้มีค่า ที่โจทก์หรือเจ้าของคนก่อน ๆ ไม่ถางทำเปนนาขึ้น และยอมให้จำเลยตัดไม้บางคราวนั้นไม่เรียกว่าละทิ้ง และจำเลยก็พึ่งเข้าปกครองมาเพียง ๓ ปี ยังไม่ได้กรรมสิทธิ