คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 264/2483

เป็นเรื่องการได้กรรมสิทธิ ไม่เกี่ยวกับเรื่องสิทธิครอบครองที่ดินซึ่งไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่นั้น เมื่อเจ้าของเดิมได้ละทิ้งและผู้อื่นได้เข้าครอบครองโดยเจตนาจะยึดเพื่อตนดังนี้ ผู้ครอบครองย่อมได้สิทธิครอบครอง

ได้ความว่า จำเลยไม่ใช้เงินให้โจทก์ตามสัญญายอมความ โจทก์นำยึดที่ดินป่าไม้โกงกางกับไม้โกงกางซึ่งตัดแล้ว นางเล็กยื่นคำร้องขัดทรัพย์ว่าที่ดินกับไม้ที่ยึดเป็นของผู้ร้อง ๆ ซื้อไว้จากจำเลยและผู้อื่นบ้าง ผู้ร้องได้ครอบครองมาตั้งแต่วันที่ ๑๙ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๘๐ ขอให้ถอนการยึด

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่าที่รายพิพาทไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่ผู้ร้องได้ซื้อไว้จาก จำเลยโดยสุจริตและได้เข้าครอบครองที่รายนี้แล้ว ไม้ที่โจทก์ยึดก็ตัดจากที่รายนี้จึงมีคำสั่งให้ถอนการยึด

โจทก์ฎีกาว่า ตาม ประมวลแพ่ง ฯ มาตรา ๑๓๘๒ ผู้ร้องจะต้องครอบครองมาถึง ๑๐ ปี จึงจะได้กรรมสิทธิ

ศาลฎีกาเห็นว่า มาตรา ๑๓๘๒ เป็นเรื่องการได้กรรมสิทธิ ในเรื่องนี้ผู้ร้อง ๆ ว่าตนได้สืทธิครอบครอง จึงเป็นปัญหาเรื่องสิทธิครอบครองจำเลยได้ละทิ้งที่และผู้ร้องได้เข้าครอบครอง ผู้ร้องจึงได้สิทธิครอบครองตาม ประมวลแพ่ง ฯ มาตรา ๑๓๖๗,๑๓๗๗,๑๓๗๘,