คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 265/2477

ฟ้องขับไล่ +เหยียบย่ำ การออกใบเหยียบย่ำอย่างไรเรียกว่าเป็นการออกใบเหยียบย่ำโดยชอบด้วยกฎหมาย ใบเหยียบย่ำที่เขียนไว้ก่อน+มาลงนามในภายหลังเป็นเวลาช้านานเพราะต้องปฏิบัติตามระเบียบการนั้นหาทำให้ใบเหยียบย่ำนั้นเสียไปไม่

ปกครอง ผู้ใดปกครองที่มาโดยสุจริตแลถือใบเหยียบย่ำผิดที่ไว้ก็+ ผู้บุกรุกจะถือเอาเหตุที่ใบเหยียบย่ำผิดที่มาเป็นการตัดอำนาจปกครองนั้นไม่ได้

ป.พ.พ.ม.1367-1374 ผู้ทรงสิทธิครอบครองมีอำนาจฟ้องผู้บุกรุกที่ซึ่งตนครอบครองอยู่ได้

คดีนี้โจทก์หาว่าจำเลยกับพวกบุกรุกเข้ามาปลูกโรงแลเลี้ยงกระบือในที่ของโจทก์เสียหาย จึงขอให้ขับไล่แลห้ามไม่ให้เกี่ยวข้องต่อไป

ศาลเดิมฟังว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์จึงพิพากษาขับไล่จำเลยให้รื้อโรงแลห้ามไม่ให้จำเลยขัดขวางสิทธิของโจทก์ต่อไป

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาคัดค้านในข้อกฎหมายว่าใบเหยียบย่ำที่เจ้าพนักงานออกให้โจทก์ไม่ชอบด้วยกฎหมายแลผิดตำบลคนละแห่งกับที่พิพาท

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าที่จำเลยค้านว่าใบเหยียบย่ำของโจทก์จะชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ ด้วยเหตุว่าเจ้าพนักงาอำเภอผู้ลงนามในใบเหยียบย่ำได้เขียนไว้ว่าทำเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๐ แต่พึ่งลงนามเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๑ ศาลฎีกาเห็นว่าคำของ ท. ผู้อนุญาตปรากฎว่าใบเหยียบย่ำนี้ได้ขอเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๐ ท.ได้ให้กำนันไปปักเขตต์โฆษนาเมื่อไม่มีใครคัดค้านแล้วยังต้องส่งเรื่องเสนอผู้ว่าราชการจังหวัด ๆ สั่งอนุญาตแล้ว จึงได้ลงนามออกให้แก่ผู้ขอไป ดังนี้ การลงนามภายหลังขอจึงไม่ทำให้การออกใบเหยียบย่ำกลายเป็นการมิชอบด้วยกฎหมายแต่อย่างใด ส่วนข้อที่ใบเหยียบย่ำผิดตำบลไม่ตรงกับที่รายพิพาทนั้นเห็นว่าแม้จะฟังว่าใบเหยียบย่ำเจ้าพนักงานออกให้ผิดตำบลก็ดี แต่เมื่อปรากฎว่าโจทก์ได้เข้าครอบครองอยู่ในที่โดยสุจริตแลถูกต้องกับที่ ๆ โจทก์อ้างว่าเป็นเจ้าของแล้วใบเหยียบย่ำที่จำเลยอ้างว่าผิดตำบลจึงไม่ทำ ให้โจทก์ขาดสิทธิที่จะหวงห้ามในที่ซึ่งโจทก์ได้ครอบครองมาแล้วด้วยประการใด จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง