คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 265/2499

นายประกันผิดนัดศาลก็มีอำนาจสั่งปรับ และเมื่อนายประกันมีหลายคนนายประกันเหล่านั้นก็ตกเป็นลูกหนี้ร่วม

ศาลมีอำนาจเรียกชำระหนี้จากนายประกันแต่คนใดคนหนึ่งโดยสิ้นเชิงหรือแต่โดยส่วนก็ได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา291, มาตรา296 เป็นเรื่องความรับผิดระหว่างลูกหนี้รวมไม่ใช่เรื่องความรับผิดต่อเจ้าหนี้

คดีนี้ได้ความว่านางสายและนางสมพิศได้ทำสัญญารับประกันตัวนายผัน จำเลยที่ 3 ไว้ต่อศาลอาญาโดยตีราคา 10,000 บาท ระหว่างพิจารณานายผันจำเลยหลบหนี ศาลอาญาสั่งปรับนายประกัน นายประกันไม่นำเงินมาชำระตามกำหนดศาลสั่งให้ยึดทรัพย์นายประกัน นางสายนายประกันยื่นคำร้องขอผัดและอ้างว่านางสมพิศเป็นนายประกันร่วมด้วยนางสายจึงขอรับผิดแต่เพียง 5,000 บาท ส่วนอีก 5,000 บาทขอให้ศาลคิดเอาจากนางสมพิศ ศาลอาญาสั่งว่า "ให้นายประกันผัดได้" ส่วนจะให้นายประกันคนใด นั้นให้นายประกันไปตกลงกันเอง

นางสายนายประกันอุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

นางสายฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่ากรณีนี้ต้องถือว่านางสายและนางสมพิศนายประกันเป็นลูกหนี้ร่วมมีความรับผิดร่วมกันในจำนวนเงินที่ศาลสั่งปรับตาม กฎหมายเจ้าหนี้จะเรียกชำระหนี้จากลูกหนี้แต่คนใดคนหนึ่งสิ้นเชิงหรือแต่โดยส่วนก็ได้ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 291, ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 296 ที่อ้างมานั้นเป็นเรื่องความรับผิดระหว่างลูกหนี้ร่วมกันต่างหาก หาใช่เรื่องความรับผิดต่อเจ้าหนี้ไม่ และ มาตรา 290 ก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องเป็นลูกหนี้ร่วม พิพากษายืน