คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2698/2536

ผู้ตายได้ทำบันทึกมีข้อความระบุว่า ผู้ร้องยินยอมรับเงินจำนวน 15,000 บาท เป็นค่าทดแทนกรณีที่ผู้ร้องมีบุตรกับผู้ตาย โดยผู้ร้อง ลงลายมือชื่อในฐานะผู้ให้สัญญา ส่วนผู้ตายลงลายมือชื่อในฐานะ ผู้รับสัญญา บันทึกดังกล่าวถือได้ว่าเป็นเอกสารของผู้ตายที่ยอมรับ ว่าเด็กหญิง ม. เป็นบุตรของตนตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1555(3) แล้ว

ผู้ร้องยื่นคำร้องขอว่า ผู้ร้องเป็นภริยาของนายประยูร ยัวศรี โดยมิได้จดทะเบียนสมรสมีบุตรด้วยกัน ๑ คนคือเด็กหญิงมาลินี ยังศรี ขอให้มีคำสั่งว่าเด็กหญิงมาลินี เป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของ นายประยูรผู้ตาย

ศาลชั้นต้นได้ประกาศและนัดไต่สวนตามระเบียบแล้ว

ผู้คัดค้านยื่นคำคัดค้านว่า ผู้คัดค้านเป็นภริยาโดยชอบ ด้วยกฎหมายของนายประยูร เด็กหญิงมาลินีมิได้เป็นบุตรของ นายประยูร ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า เด็กหญิงมาลินี ยังศรี เป็นบุตรชอบ ด้วยกฎหมายของนายประยูร ยังศรี ผู้ตาย

ผู้คัดค้านอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค ๒ พิพากษายืน

ผู้คัดค้านฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อได้พิจารณาตามบันทึกเอกสารหมาย ร.๕ ซึ่งได้ระบุไว้ในข้อ ๑ ว่า ข้าพเจ้า (ผู้ร้อง) ยินยอมรับเงินจำนวน หนึ่งหมื่นห้าพันบาท (๑๕,๐๐๐ บาท) เป็นค่าทดแทนกรณีที่ข้าพเจ้า (ผู้ร้อง) ได้มีบุตรกับนายประยูร ยังศรี (ผู้ตาย) โดยมีผู้ร้อง ลงลายมือชื่อในฐานะผู้ให้สัญญา ส่วนผู้ตายลงลายมือชื่อในฐานะ ผู้รับสัญญา บันทึกดังกล่าวจึงถือได้ว่าเป็นเอกสารของผู้ตาย ที่แสดงยอมรับว่าเด็กหญิงมาลินี ยังศรี เป็นบุตรของตนตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๕๕(๓) แล้ว

พิพากษายืน