คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2701/2529

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา288,289,339,340ตรี,83ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา288,339,340ตรี,80ลงโทษตามมาตรา288,80นอกนั้นให้ยกศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องข้อหาตามมาตรา288,80และมาตรา340ตรีด้วยนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นดังนี้เมื่อข้อหาตามมาตรา289ทั้งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงโจทก์จึงต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงสำหรับข้อหาดังกล่าวตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา220.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 289,339, 340 ตรี, 83 ริบปลอกกระสุนปืนของกลาง คืนรถจักรยานยนต์และรองเท้าแก่เจ้าของ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 339, 340 ตรี 80 ให้ลงโทษตามมาตรา 288, 80ซึ่งเป็นบทหนัก จำคุก 10 ปี ริบปลอกกระสุนปืนของกลาง คืนรถจักรยานยนต์และรองเท้าแก่เจ้าของ นอกนั้นให้ยก โจทก์ จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80 และมาตรา 340 ตรี เสียด้วย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น โจทก์ จำเลยฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ส่วนข้อที่โจทก์ฎีกาว่า การที่จำเลยกับพวกใช้ปืนยิงสวนตอบผู้เสียหายย่อมมีความประสงค์สถานเดียวเพื่อฆ่าผู้ติดตามในระยะห่างเพียง 25 เมตร จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 289(7), 80 นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าเฉพาะข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 289 นี้ ทั้งศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์จึงต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย พิพากษายืน