คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2717/2528

ผู้ตายเข้ามาลักลอบตัดฟันต้นข้าวโพดของมารดาจำเลยใน เวลากลางคืนจำเลยซึ่งอาศัยอยู่กับมารดาได้ไปพบเห็น ย่อมมีสิทธิกระทำการเพื่อป้องกันสิทธิในทรัพย์สินของมารดา ได้ แต่ขณะที่จำเลยยิงผู้ตายนั้นปรากฏว่าผู้ตายถือมีดอยู่ห่างประมาณ 2 วา ยังไม่อยู่ในลักษณะพร้อมที่จะ ฟันทำร้ายจำเลยจำเลยยังมีทางหลบหลีกและยิงขู่ผู้ตาย ได้ เมื่อผู้ตายรู้ว่าจำเลยกับพวกมีอาวุธปืนย่อมจะอาศัย ความมืดหลบหนีไปดังนั้นการที่จำเลยด่วนยิงผู้ตายเสีย เช่นนี้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 91และตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ กับขอให้ริบหัวกระสุนปืนลูกซองของกลาง

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288และตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (แต่ไม่ริบของกลาง)

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ เป็นว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288 ประกอบด้วยมาตรา 68, 69 (มิได้กล่าวถึงเรื่องของกลาง)

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่ผู้ตายเข้ามาลักลอบตัดฟันต้นข้าวโพดของมารดาจำเลยในเวลาค่ำคืน อันเป็นการกระทำละเมิดผิดกฎหมาย จำเลยซึ่งอาศัยอยู่กับมารดาได้ไปพบเห็นโดยบังเอิญย่อมมีสิทธิกระทำการเพื่อป้องกันสิทธิในทรัพย์สินของมารดาจำเลยได้แต่ขณะที่จำเลยยิงผู้ตายนั้นปรากฏว่าผู้ตายอยู่ห่างประมาณ 2 วา ซึ่งในระยะห่างดังกล่าวผู้ตายยังไม่อยู่ในลักษณะพร้อมที่จะฟันทำร้ายจำเลยได้ จำเลยยังมีทางหลบหลีกและยิงขู่ผู้ตายได้ เมื่อผู้ตายซึ่งกระทำละเมิดผิดกฎหมายรู้ว่าจำเลยกับพวกมีอาวุธปืนผู้ตายก็ย่อมจะอาศัยความมืดหลบหนีไป เหตุร้ายก็ย่อมจะไม่เกิดขึ้น ดังนั้นการที่จำเลยด่วนยิงผู้ตายเสียเช่นนี้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ

พิพากษายืน แต่ให้ริบของกลาง