คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2728/2526

ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 267 วรรคแรก เมื่อศาลมีคำสั่งให้ยกคำขอในเหตุฉุกเฉินแล้ว คำสั่งเช่นว่านี้ให้เป็นที่สุด โจทก์จึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์ การที่ศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ จึงเป็นการไม่ชอบ เมื่อโจทก์ฎีกาต่อมา ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยทั้งสองหยุดดำเนินกิจการห้างจำเลยที่ 1 ระหว่างการพิจารณา โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งห้ามชั่วคราว และขอให้ศาลไต่สวนคำขอในเหตุฉุกเฉินด้วย ศาลชั้นต้นสั่งว่า คำขอไม่ใช่กรณีฉุกเฉินให้ยกคำร้อง และคำร้องขอให้ใช้วิธีการชั่วคราวจึงตกไปด้วย รุ่งขึ้นโจทก์ยื่นคำร้องเช่นเดียวกันอีก ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้องและคำขอให้ไต่สวนในเหตุฉุกเฉินด้วย ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 267 วรรคแรก เมื่อศาลมีคำสั่งให้ยกคำขอในเหตุฉุกเฉิน คำสั่งเช่นว่านี้ให้เป็นที่สุด โจทก์จึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์ ฉะนั้นการที่ศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์จึงเป็นการไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ และยกฎีกาโจทก์ คืนค่าธรรมเนียมศาลในชั้นฎีกาทั้งหมดให้แก่โจทก์ ค่าทนายความชั้นฎีกาให้เป็นพับ"