คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2742/2529

ความรับผิดในเรื่องค่าฤชาธรรมเนียม กฎหมายบัญญัติให้เป็นอำนาจของศาลที่จะใช้ดุลพินิจสั่งตามที่เห็นสมควร โดยคำนึงถึงเหตุผลและความสุจริตในการดำเนินกระบวนพิจารณาและต่อสู้คดีของคู่ความ ไม่จำต้องให้จำเลยชำระแทนเท่าทุนทรัพย์ที่โจทก์ชนะคดี หรือจำเลยแต่ละคนต้องชำระตามส่วนใน คำพิพากษา ที่ศาลล่างเห็นสมควรกำหนดให้จำเลยที่ 2 ซึ่งรับผิดต่อโจทก์อันเนื่องมาจากมูลละเมิด และจำเลยที่ 3 ซึ่งรับผิดต่อโจทก์ตามจำนวนเงินที่กำหนดไว้ในกรมธรรม์ประกันภัย แต่ไม่เต็มตามทุนทรัพย์ที่เรียกร้อง ต้องร่วมกับจำเลยที่ 1 รับผิดในค่าฤชาธรรมเนียมทั้งหมดแทนโจทก์ชอบแล้ว

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ในฐานะลูกจ้างนายจ้างและจำเลยที่ ๓ ผู้รับประกันวินาศภัยร่วมกันรับผิดใช้ค่าเสียหายที่จำเลยที่ ๑ ได้ทำละเมิดต่อโจทก์เป็นเงิน ๔๓๓,๑๐๕ บาทแก่โจทก์

จำเลยที่ ๑ ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา

จำเลยที่ ๒ ที่ ๓ ให้การว่า ค่าเสียหายสูงเกินความเป็นจริง ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ร่วมกันชำระเงินจำนวน ๒๖๘,๕๑๓ บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ และให้จำเลยที่ ๓ ร่วมรับผิดกับจำเลยที่ ๑ ที่ ๒ เป็นจำนวนเงิน ๘๖,๓๘๖ บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์กับให้จำเลยทั้งสามร่วมกันชดใช้ค่าฤชาธรรมเนียมโดยกำหนดค่าทนายความ ๕,๐๐๐ บาทแก่โจทก์

จำเลยที่ ๒ ที่ ๓ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๒ ที่ ๓ ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมซึ่งจำเลยที่ ๒ ที่ ๓ ฎีกาว่าควรกำหนดให้จำเลยชำระแทนเท่าที่โจทก์ชนะคดีและควรให้จำเลยแต่ละคนชำระตามส่วนในคำพิพากษาด้วยนั้น เห็นว่า ความรับผิดในเรื่องค่าฤชาธรรมเนียม กฎหมายบัญญัติให้เป็นอำนาจของศาลที่จะใช้ดุลพินิจสั่งตามที่เห็นสมควร โดยคำนึงถึงเหตุผลและความสุจริตในการดำเนินกระบวนพิจารณาและต่อสู้คดีของคู่ความทั้งปวงซึ่งศาลล่างทั้งสองก็ได้ใช้ดุลพินิจสั่งในกรณีนี้ให้จำเลยทั้งสามร่วมกันรับผิดในค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์ อันเป็นการถูกต้องและเหมาะสมแล้วไม่มีเหตุที่ศาลฎีกาจะเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น

พิพากษายืน