คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2764/2536

โจทก์เป็นเจ้าหนี้จำเลยตามคำพิพากษา ศาลแพ่งมีคำพิพากษาให้จำเลยชำระหนี้แก่โจทก์เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2524 โจทก์ฟ้องจำเลยเป็นคดีล้มละลายวันที่ 2 พฤศจิกายน 2533 ยังไม่เกินกำหนดเวลา 10 ปี ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 168(เดิม)และ ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 271 ฟ้องโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ

โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องขอให้มีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยเด็ดขาดและพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลายตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483

จำเลยให้การว่า จำเลยไม่เคยเป็นหนี้โจทก์ จำเลยมีอาชีพและรายได้แน่นอนสามารถชำระหนี้แก่โจทก์ได้ และจำเลยไม่เคยได้รับหนังสือทวงถามจากโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับให้พิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยเด็ดขาดตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 14

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยเป็นผู้มีหนี้สินล้นพ้นตัวแล้ววินิจฉัยในปัญหาข้อกฎหมายที่ว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความหรือไม่เห็นว่าศาลแพ่งมีคำพิพากษาคดีหมายเลขแดงที่ 3050/2524 ให้จำเลยชำระหนี้ให้แก่โจทก์เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2524 โจทก์ฟ้องคดีนี้วันที่ 2 พฤศจิกายน 2533 ยังไม่เกินกำหนดเวลา 10 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 168 (เดิม) และประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 271 ฟ้องโจทก์จึงไม่ขาดอายุความ

พิพากษายืน