คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2783/2526

ชั้นไต่สวนมูลฟ้อง ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องเพราะเห็นว่าคดีโจทก์ไม่มีมูล โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกอุทธรณ์โจทก์เพราะเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาว่าคดีโจทก์มีมูลซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ยังมิได้วินิจฉัย แล้วขอให้ศาลชั้นต้นประทับฟ้องโจทก์ไว้ดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไป ดังนี้ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 216 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ออกเช็ครวม ๒ ฉบับ ชำระหนี้ให้แก่ ส. ต่อมา ส.นำเช็คดังกล่าวมาชำระหนี้แก่โจทก์ เมื่อเช็คถึงกำหนด โจทก์นำเช็คเรียกเก็บเงินแต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีโจทก์ไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงซึ่งต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามกฎหมาย พิพากษายกอุทธรณ์โจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์ไม่รับอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงของโจทก์ไว้วินิจฉัยเพราะต้องห้ามตามกฎหมายแล้วพิพากษาให้ยกอุทธรณ์โจทก์ ในชั้นฎีกาโจทก์กลับฎีกาอ้างว่าคดีของโจทก์มีมูล ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ยังไม่ได้วินิจฉัย แล้วขอให้ศาลจังหวัดสมุทรปราการ (ชั้นต้น)ประทับรับฟ้องของโจทก์และดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไปดังนี้ จึงยังถือไม่ได้ว่าเป็นการฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ เป็นการไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๖ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์