คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 279/2482

กฎหมายอาญามาตรา 155 เป็นบทบัญญัติเอาผิดฉะเพาะแต่ผู้เบิกความเท็จต่อศาลผู้ล้มละลายให้ถ้อยคำเท็จต่อเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ในการไต่สวนเรื่องทรัพย์สินของผู้ล้มละลายดังนี้ไม่มีผิดฐานเบิกความเท็จ ตาม ม. 155

จำเลยถูกศาลพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย ในการไต่สวนเรื่องทรัพย์สินของจำเลย ๆ ได้ให้ถ้อยคำเท็จต่อเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานเบิกความเท็จ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อหาเรื่องนี้

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่า ม.๑๕๕ เป็นบทบัญญัติเอาผิดแก่ผู้เบิกความเท็จต่อศาล เรื่องนี้จำเลยให้ถ้อยคำแก่เจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ในฐานะเป็นผู้ล้มละลายถูกไต่สวน หาเป็นการเบิกความในฐานะพะยานต่อศาลไม่ จริงอยู่ ม.๖ แห่งกฎหมายล้มละลายได้บัญญัติว่าการพิจารณาคดีล้มละลายให้นับว่าเป็นการพิจารณาฝ่ายตุลาการก็ดี การกระทำของจำเลยก็หาใช่อยู่ในขั้นการพิจารณาไม่ จะอาศัยมาตรานี้มาลงโทษจำเลยมิได้ พิพากษายืน