คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 281/2495

คดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน 2000 บาท โจทก์แพ้คดีจำเลยมนข้อเท็จจริงมาแล้ว 2 ศาล จึงเป็นคดีต้องห้ามมิให้ฎีกาในข้เท็จจริงตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 248 โจทก์จะมายื่นคำร้องเพิ่มราคาทรัพย์สินที่พิพาทในชั้นฎีกา เพื่อจะให้ฎีกาได้นั้น ไม่ต้องด้วยความประสงค์ศาลฎีกาย่อมให้ยกฎีกาโจทก์เสีย

(อ้างฎีกาที่ 1274/2493)

โจทก์จำเลยพิพาทเถียงกรรมสิทธิที่ดินแปลงหนึ่งซึ่งโจทก์ดีราคามาในฟ้อง ๒๐๐ บาท

ศาลชั้นต้นแลศาลอุทธรณ์ พิพากษาต้องกัน ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา โดยยื่นคำร้องพร้อมฎีกาของเพิ่มราคาทรัพย์ที่พิพาทเป็น ๒๑๐๐ บาท ศาลชั้นต้นสอบคู่ความ จำเลยแถลงว่าทรัพย์พิพาทเวลานี้ราคา ๒๐๐๐ บาท โจทก์ยืนยันว่า ราคา ๒๑๐๐ บาท ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์ตีราคา ๒๑๐๐ บาทเป็นราคาพอสมควรจึงสั่งรับฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ ราคาทรัพย์สินทีพิพาทไม่เกิน ๒๐๐๐ บาท โจทก์แพ้คดีจำเลยในข้อเท็จจริงมาแล้ว ๒ ศาล โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๒๔๘ โจทก์จะมายื่นคำร้องของเพิ่มราคาทรัพย์สินที่พิพาทในชั้นฎีกาได้นั้น ไม่ต้องด้วยความประสงค์ ศาลฎีกาได้เคยวินิจฉัยเป็นบรรทัดฐานไว้แล้ว ตามคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๒๗๔/๒๔๙๓

จึงให้ยกฎีกโจทก์เสีย