คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 283/2483

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาและทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัส เมื่อทางพิจารณา ปรากฏว่าเป็นเรื่องวิวาททำร้ายชิงกันและกัน ดังนี้ศาลต้องยกฟ้องโจทก์ตาม ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม. 192

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยคบกันใช้อาวุธทำร้ายนายแกละถึงตาย นายวอน นายใช้ มีบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาและฐานทำร้ายร่างกาย บาดเจ็บสาหัสตามมาตรา ๒๔๙ ๒๕๐ ๒๕๖

ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยได้วิวาทกับผู้ตายและนายวอน นายใช้ ผู้ตายถูกทำร้าย

ศาลฎีกาเห็นว่า ถ้าจำเลยจะผิดก็ผิดตามาตรา ๒๕๓ แต่จะลงโทษจำเลยมิได้ เพราะ โจทก์มิได้กล่าวในฟ้องหรือแสดงความประสงค์จะให้ ลงโทษ จำเลยในฐานนี้ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒ อนึ่งที่ โจทก์ฎีกาว่า ความผิดตามมาตรา ๒๔๙ กับ ๒๕๓ อยู่ในหมวดทำร้ายแก่ชีวิตควรลงโทจำเลยตามมาตรา ๒๕๓ ได้นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าแม้จะจริงดังโจทก์ว่า แต่ก็เป็นความผิดที่ยังต่างกันอยู่มาก ศาลไม่มีอำนาจขยายคำขอของ โจทก์ในฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาให้กินความถึงความผิดฐานวิวาทตามมาตรา ๒๕๓ ได้ จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์ ยืนตามศาลอุทธรณ์