คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 287/2472

ไม่ปรากฎว่าจำเลยได้สมคบ กับผู้ร้ายที่ลักทรัพย์ แต่วิ่งหนีไปทางเดียวกันยังไม่พอสันนิษฐานว่าสมรู้ด้วยผู้ร้าย วิธีพิจารณาอาญา ลักษณพะยาน

ต. เจ้าทรัพย์ได้นำเรือไปจอดที่หน้าบ้านนายกริบแล้วขึ้นไปเที่ยวหาซื้อเข้า ให้ ย.คนตาบอดอยู่เฝ้าเรือ ขณะนั้นมี ป.ห.นำเข้ามาขายให้ย. ทางหัวเรือ ค.ได้ลงไปลักบีบบรรจุทรัพย์ทางท้ายเรือโยนขึ้นไปบนตลิ่ง เวลานั้นจำเลยยืนอยู่อยู่ใต้ต้นมะขามริมตลิ่งวิ่งเข้าไปที่บีบ แต่แล้ว ค.ก็กระโดดขึ้นบนตลิ่งพาบีบวิ่งหนี จำเลยวิ่งไปด้วย

ศาลเดิมตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า แม้จะได้ความว่าจำเลยได้วิ่งไปทาง ค.ก็ดี จำเลยก็แก้ว่าเพื่อจะจับ ค.ดังนี้ จะสันนิษฐานว่าจำเลยไปเพราะเป็นผู้ร้ายยังไม่ถนัด จึงให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยไป