คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 287/2479

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ ถ้าทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำผิดฐานรับของโจรและถ้าเป็นความผิดก่อนประมวลวิธีพิจารณาอาญา ดังนี้ ศาลอาจลงโทษจำเลยฐานรับของโจรได้

คดีนี้ทางพิจารณาได้ความว่า จ.เป็นพ่อค้าขายไม้และเสา เสาได้หายไปจากโรงที่เอาไว้หลายต้น ไม่ทราบว่าใครเป็นคนร้ายรายนี้ ต่อมา ๑ วัน มีผู้-มาบอก จ.ว่า พบเสากองอยู่ปากคูบ้านจำเลย จ. จึงนำเจ้าพนักงานไปจับได้ที่ปากคู ๒ ต้นข้างเรือนจำเลย ๑๐ ต้นกองไว้ข้างกองเดินห่างเข้าไปสัก ๒ วา จำเลยว่ามีผู้นำเอามาฝากไว้ โจทก์หาว่าจำเลยลักทรัพย์จึงขอให้ลงโทษตาม ม.๒๙๓

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำคุกจำเลย ๖ เดือนฐานรับของโจร

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่จะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรได้หรือไม่นั้น ปรากฎตามคำพะยานโจทก์ว่าไม่มีใครยืนยันว่า เสาของกลางเป็นของโจทก์แลในกรณีที่จะลงโทษฐานรับของโจรนั้น นอกจากอื่นแล้วจะต้องพิศูจน์ว่าได้มีผู้ลักเอาไปแลจับได้ที่จำเลยโดยจำเลยรับไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้ายที่ถูกลักมา แต่คดีนี้โจทก์พิศูจน์ไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์