โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นผู้ใหญ่บ้าน รักษาการณ์แทนกำนัน เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม 2490 จำเลยได้ยึดปืนลูกซองของนายหมัดเส็ม 1 กระบอกมารักษาไว้ตามคำสั่งของนายอำเภอ และตามหมายค้น ตามวันเวลาดังกล่าวจนถึงวันที่ 18 กันยายน 2490 จำเลยได้ยักยอกปืนนั้นไปขายให้แก่นายฝา และรับเงินเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสียขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 131 ฯลฯ ชั้นแรกจำเลยให้การภาคเสธต่อมาจำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์สืบพยานประกอบ ได้ความตามคำนายฝาว่าพยานซื้อปืนลูกซองจากจำเลยเมื่อเดือน 10 ขึ้น 12 ค่ำ (พ.ศ. 2490) ศาลชั้นต้นเห็นว่าข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับฟ้อง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า รายละเอียดเกี่ยวกับเวลาซึ่งเกิดการกระทำผิดนั้น เป็นข้อสำคัญซึ่งโจทก์จะต้องกล่าวในฟ้องให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี เมื่อปรากฏจากคำพยานว่า จำเลยทำผิดวันอื่นไม่ใช่วันที่โจทก์กล่าวหาในฟ้อง จึงต้องถือว่าข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในทางพิจารณาต่างกับที่กล่าวในฟ้อง ต้องยกฟ้อง
พิพากษายืน