คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 288/2492

รายละเอียดที่เกี่ยวกับเวลาซึ่งเกิดการกระทำผิดนั้นเป็นข้อสำคัญซึ่งโจทก์จะต้องกล่าวในฟ้องให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี เมื่อปรากฎจากคำพะยานว่า จำเลยทำผิดวันอื่น ไม่ใช่วันที่โจทก์กล่าวหาในฟ้อง ต้องยกฟ้อง.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นผู้ใหญ่บ้าน-รักษาการแทนกำนัน เมื่อวันที่ ๑๖ สิงหาคม ๒๔๙๐ จำเลยได้ยึดปืนลูกซองของนายหมัดเส็ม ๑ กระบอกมารักษาไว้ตามคำสั่งของนายอำเภอ และตามหมายค้น, ตามวันเวลาดังกล่าวจนถึงวันที่ ๑๘ กันยายน ๒๔๙๐ จำเลยได้ยักยอกปืนนั้นไปขายให้แก่นายฝา และรับเงินเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๑๓๑ ฯลฯ ชั้นแรกจำเลยให้การภาคเสธ ต่อมาจำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์สืบพะยานประกอบได้ความตามคำนายฝาว่าพะยานซื้อปืนลูกซองจากจำเลยเมื่อเดือน ๑๐ ขึ้น ๑๒ ค่ำ (พ.ศ.๒๔๙๐) ศาลชั้นต้นเห็นว่าข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับฟ้อง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน.

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า รายละเอียดเกี่ยวกับเวลาซึ่งเกิดการกระทำผิดนั้น เป็นข้อสำคัญซึ่งโจทก์จะต้องกล่าวในฟ้องให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี เมื่อปรากฎจากคำพะยานว่า จำเลยทำผิดวันอื่น ไม่ใช่วันที่โจทก์กล่าวหาในฟ้อง จึงต้องถือว่าข้อเท็จจริงตามที่ปรากฎในทางพิจารณาต่างกับที่กล่าวในฟ้อง ต้องยกฟ้อง

พิพากษายืน.