คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 291/2478

การใช้กฎหมาย เรื่องการจำแทนค่าปรับในคดีสุรา มี พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 ม.47 บัญญัติไว้เป็นพิเศษแล้ว จะหยิบยกเอากฎหมายลักษณอาญา ม.18 ขึ้นมาใช้หาได้ไม่

คดีนี้ศาลล่างทั้ง ๒พิพากษาว่าจำเลยสมคบกันมีสุราเถื่อน ให้ปรับจำเลยคนละ ๓๒๐ บาทตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน พ.ศ. ๒๔๗๖ ม.๘ ถ้าไม่มีเสียให้ จัดการตามมาตรา ๑๘ แต่ถ้าจะต้องจำแทนให้จำวันละ ๑ บาท มีกำหนด ๘ เดือน ตามมาตรา ๔๗ นั้นเป็นการมิชอบ

ศาลฎีกาเห็นว่าทีศาลล่างกล่าวว่าถ้าไม่มีเสียให้จัดการตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๑๘ นั้น ต้องหมายความถึง ม.๑๘ วรรคต้น ส่วนในวรรค ๒ มีกำหนดอัตราให้จำวันหนึ่งแทนราคาค่าปรับ ๑ บาทนั้น เห็นว่าศาลจะหยิบยกขึ้นใช้หาได้ไม่ เพราะมีกฎหมายพิเศษเรื่องจำแทนในคดีสุรา คือ ตาม ม.๔๗แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.๑๒๔๘ ฉะนั้นที่ศาลล่างสั่งให้จำแทนตามมาตรา ๔๗ มีกำหนด ๘ เดือนซึ่งเป็นการเห็นได้ว่าศาลล่างมิได้ตั้งใจให้จำแทนวันละ ๑ บาท ตามกฎหมายลักษณอาญา ม.๑๘ วรรค ๒ เลย จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์