คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 292/2502

โจทก์ไม่ได้เสียค่าขึ้นศาลที่ให้จำเลยจ่ายมีระยะเวลาในอนาคตในศาลชั้นต้น แต่ศาลชั้นต้นก็ได้วินิจฉัยข้อเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนในอนาคตให้ ในชั้นอุทธรณ์ฎีกาได้มีการปิดแสตมป์ไว้แล้ว ฎีกาของโจทก์ก็ขอปิดและได้ย้อนปิดเพิ่มเติมสำหรับศาลชั้นต้นไว้ครบถ้วนเหมือนกัน ศาลฎีกาก็มีอำนาจวินิจฉัยคำขอในอนาคตของโจทก์ได้

ในกรณีขับรถยนต์ชนคนตาย บิดาของผู้ตายย่อมได้รับค่าสินไหมทดแทนการขาดไร้อุปการะจากผู้ทำละเมิด ตาม ป.พ.พ. มาตรา 443 วรรค 3

การสูญเสียบุตรถูกรถยนต์ชนตายนั้น ไม่ต้องด้วยค่าสินไหมทดแทนลักษณะใดในป.พ.พ. บิดาเรียกร้องไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๒ เป็นลูกจ้างจำเลยที่ ๑ ได้ให้จำเลยที่ ๓ ขับรถยนต์ของจำเลยที่ ๑ และไปชนเอารถจักรยาน ๒ ล้อ ซึ่งนายถนอมบุตรโจทก์ขับขี่ล้มลงและถึงแก่ความตายด้วยพิษบาดแผลขอให้จำเลยใช้ค่าสินไหมทดแทน

จำเลยที่ ๒ ขาดนัด จำเลยที่ ๑-๓ ต่างปฏิเสธความรับผิดตลอดจนค่าสินไหมทดแทน

ศาลแพ่งพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยทั้ง ๓ ร่วมกันรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์เป็นเงิน ๑๘,๖๕๐ บาท และค่าสินไหมทดแทนเดือนละ ๔๐๐ บาทจนครบ ๑๐ ปี

จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยให้ค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์ ๘,๖๕๐ บาท คำขออื่นให้ยกเสีย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ค่าสินไหมทดแทนการขาดอุปการะที่จ่ายมีกำหนดเวลาในอนาคตเดือนละ ๔๐๐ บาท ศาลแพ่งวินิจฉัยข้อเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์มิได้เสียค่าขึ้นศาลมานั้น ในชั้นอุทธรณ์ฎีกาก็ได้มีการปิดแสตมป์ส่วนนี้ กับในฎีกาโจทก์ก็ขอปิดและได้ย้อนปิดเพิ่มเติมสำหรับชั้นศาลแพ่งไว้ครบถ้วนเหมือนกัน เรื่องค่าขึ้นศาลจึงหมดปัญหา

สำหรับค่าสินไหมทดแทนเพื่อการขาดไร้อุปการะนั้น ได้มีบทบัญญัติไว้ใน ป.พ.พ. มาตรา ๔๔๓ วรรค ๓ ซึ่งโจทก์ควรจะได้รับจำนวนหนึ่ง ซึ่งศาลแพ่งกำหนดให้เดือนละ ๔๐๐ บาท จำนวน ๑๐ ปี ชอบแล้ว แต่ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการที่บุตรโจทก์ถึงแก่ความตาย จำนวนหนึ่งหมื่นบาทนั้น ไม่ต้องด้วยค่าสินไหมทดแทนลักษณะใดใน ป.พ.พ. โจทก์จึงไม่มีสิทธิได้

พิพากษาแก้ให้จำเลยจ่ายค่าสินไหมทดแทนเป็นรายเดือน ๆ ละ ๔๐๐ บาท จนครบ ๑๐ ปี นอกนั้น ยืนตามศาลอุทธรณ์