คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 293/2491

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินของโจทก์ 2 โฉนด ราคา 400 บาท ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยตามฟ้องแต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า ที่ดินเป็นของโจทก์เพียงโฉนดเดียวอีกโฉนดหนึ่ง จำเลยครอบครองมาจนได้กรรมสิทธิ์แล้ว ดังนี้ถือว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขเล็กน้อยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินโฉนดที่ 112 และ 113 ซึ่งมีราคา 400 บาท อ้างเหตุว่า จำเลยอาศัยและกลับเถียงกรรมสิทธิ์

จำเลยต่อสู้

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า ที่ดินโฉนด 112 จำเลยครอบครองมาเกิน 10 ปีแล้ว จำเลยย่อมได้กรรมสิทธิ์ ส่วนโฉนด 113 คงเป็นของโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้มีทุนทรัพย์เพียง 400 บาท ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเล็กน้อย ย่อมฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ จึงให้ยกฎีกาโจทก์เสีย