คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 293/2501

เมื่อที่ดินเป็นของวัดและเป็นที่ธรณีสงฆ์ของวัดจำเลยแม้โจทก์เข้าครอบครองมาเกิน 10 ปี โจทก์ก็หาได้กรรมสิทธิ์ไม่ (อ้างฎีกาที่ 305/2497)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบุกรุกที่ดินของโจทก์ ขอให้ศาลห้ามจำเลยไม่ให้เข้ามาเกี่ยวข้อง

จำเลยต่อสู้ว่าเป็นที่ดินของวัดด่านสำโรงจำเลยและฟ้องแย้งขอให้ขับไล่จำเลยและบริวาร

ทางพิจารณาได้ความว่า ที่ดินเป็นของวัดและเป็นที่ธรณีสงฆ์ของวัดด่านจำเลย ถึงแม้จะฟังว่าโจทก์เข้าครอบครองมาเกิน 10 ปี โจทก์ก็หาได้กรรมสิทธิ์ไม่ ตาม พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2484 มาตรา 41และฎีกาที่ 305/2497

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ว่าที่พิพาทในคดีนี้ทั้งหมดเป็นของวัดด่านสำโรงจำเลย ให้โจทก์กับบริวารออกจากที่พิพาทและห้ามโจทก์กับบริวารไม่ให้เข้ามาเกี่ยวข้อง ให้โจทก์ตัดต้นไม้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่พิพาทและทำที่ดินให้คงสภาพเดิมถ้าไม่ทำก็ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายเป็นเงิน2,000 บาท กับให้ยกฟ้องโจทก์