คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 293/2501

เมื่อที่ดินเป็นของวัดและเป็นที่ธรณีสงฆ์ของวัดจำเลย แม้โจทก์เข้าครอบครองมาเกิน 10 ปี โจทก์ก็หาได้กรรมสิทธิ์ไม่ (อ้างฎีกาที่ 305/2497)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบุกรุกที่ดินของโจทก์ ขอให้ศาลห้ามจำเลยไม่ให้เข้ามาเกี่ยวข้อง

จำเลยต่อสู้ว่าเป็นที่ดินของวัดด่านสำโรงจำเลยและฟ้องแย้งขอให้ขับไล่จำเลยและบริวาร

ทางพิจารณาได้ความว่าที่ดินเป็นของวัดและเป็นที่ธรณีสงฆ์ของวัดด่านจำเลย ถึงแม้จะฟังว่าโจทก์เข้ามาครอบครองมาเกิน ๑๐ ปี โจทก์ก็หาได้กรรมสิทธิ์ไม่ ตาม พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ. ๒๔๘๔ มาตรา ๔๑ และฎีกาที่ ๓๐๕/๒๔๙๗

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ว่าที่พิพาทในคดีนี้ทั้งหมดเป็นของวัดด่านสำโรงจำเลยให้โจทก์กับริวารออกจากที่พิพาท และห้ามโจทก์กับบริวารไม่ให้เข้ามาเกี่ยวข้อง ให้โจทก์ตัดต้นไม้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่พิพาทและทำที่ดินให้คงสภาพเดิม ถ้าไม่ทำก็ให้โจทก์ใช้ค่าเสียหายเป้นเงิน ๒,๐๐๐ บาท กับให้ยกฟ้องโจทก์