คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 296/2491

การเช่าเคหะเพื่อประกอบกิจการค้า มิใช่เพื่ออยู่อาศัยไม่อยู่ในบังคับแห่ง พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ

สัญญาเช่าที่มีลายมือชื่อผู้เช่าแต่ฝ่ายเดียว ไม่มีลายมือชื่อฝ่ายผู้ให้เช่านั้นผู้เช่าจะฟ้องร้องผู้ให้เช่าเพื่อให้ปฏิบัติตามสัญญาเช่านั้นไม่ได้และจะฟ้องเรียกค่าเสียหายในการไม่ได้ใช้ทรัพย์ที่เช่าไม่ได้

โจทก์ฟ้องหาว่า ได้เช่าห้องแถวจากจำเลยเพื่อประกอบกิจการค้าภายหลังจำเลยผิดสัญญาไม่ยอมให้โจทก์อยู่ จึงขอให้จำเลยคืนเงินที่รับไปแล้ว กับใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์

จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญา และฟ้องแย้ง ขับไล่โจทก์ออกจากห้องเช่า

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ และยกฟ้องแย้งจำเลย

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกา เห็นว่าการเช่ารายนี้ เพื่อประกอบกิจการค้ามิใช่เพื่ออยู่อาศัย จึงไม่อยู่ในบังคับแห่งพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ และปรากฏว่าเอกสารสัญญาเช่า ไม่มีลายมือชื่อจำเลยซึ่งเป็นฝ่ายผู้ให้เช่า จึงไม่เป็นหลักฐานอันจะผูกพันผู้ให้เช่าได้ โจทก์จะฟ้องร้องบังคับคดีหาได้ไม่ ตลอดถึงการเสียหายในการที่โจทก์มิได้เช่าห้องรายนี้ ก็หาต้องรับผิดไม่ จึงพิพากษายืน