คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 296/2491

การเช่าเคหะเพื่อประกอบกิจการค้า มิใช่เพื่ออยู่อาศัย ไม่อยู่ในบังคับแห่ง พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯ

สัญญาเช่าที่มีลายมือชื่อผู้เช่าแต่ฝ่ายเดียว ไม่มีลายมือชื่อฝ่ายผู้ให้เช่านั้น ผู้เช่าจะฟ้องร้องผู้ให้เช่า เพื่อให้ปฏิบัติตามสัญญาเช่านั้นไม่ได้ และจะฟ้องเรียกค่าเสียหายในการไม่ได้ ใช้ทรัพย์ที่เช่าก็ไม่ได้

โจทก์ฟ้องหาว่า ได้เช่าห้องแถวจากจำเลยเพื่อประกอบกิจการค้า ภายหลังจำเลยผิดสัญญาไม่ยอมให้โจทก์อยู่ จึงขอให้จำเลยคืนเงินที่รับไปแล้ว กับใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์

จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์เป็นฝ่ายผิดสัญญาและฟ้องแย้ง ขับไล่โจทก์ออกจากห้องเช่า

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ และยกฟ้องแย้งจำเลย.

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน.

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การเช่ารายนี้ เพื่อประกอบกิจการค้ามิใช่เพื่อที่อยู่อาศัย จึงไม่อยู่ในบังคับแห่ง พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯ และปรากฏว่า เอกสารสัญญาเช่าไม่มีลายมือชื่อจำเลย ซึ่งเป็นฝ่ายผู้ให้เช่า จึงไม่เป็นหลักฐานอันจะผูกพันผู้ให้เช่าได้ โจทก์จะฟ้องร้องบังคับคดีหาได้ไม่ ตลอดถึงการเสียหายในการที่โจทก์มิได้เช่าห้องรายนี้ ก็หาต้องรับผิดไม่ จึงพิพากษายืน.