คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 296/2497

การริบเครื่องมือที่ใช้ในการเล่นการพนันนั้นอยู่ในดุลพินิจของศาลจะริบหรือไม่ ก็ได้

จำเลยเล่นการพนันบิลเลียดชนิดตีผี ศาลลงโทษจำเลยตามความผิดแล้วแต่เห็นสมควรไม่ริบ โต๊ะบิลเลียด ไม้คิวและลูกบิลเลียดที่จำเลยใช้เล่นการพนันดังกล่าว ก็ได้

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยสมคบกันเล่นการพนันบิลเลียดชนิดตีผีอันเป็นการพนันประเภทห้ามขาด ฯลฯ จึงขอให้ลงโทษ

จำเลยรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติการพนันปรับจำเลยที่ 1 เจ้าของผู้จัดการ 50 บาท จำเลยอื่นคนละ 25 บาท ให้ริบของกลางคือโต๊ะบิลเลียด ไม้คิว ถูกบิลเลียด ฯลฯ

จำเลยที่ 1 อุทธรณ์ ขอไม่ให้ริบโต๊ะบิลเลียด ลูกบิลเลียดไม้คิว

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้คืนโต๊ะบิลเลียด ไม้คิว และลูกบิลเลียดของกลางแก่จำเลย

โจทก์ฎีกา โดยผู้พิพากษาศาลชั้นต้นผู้พิจารณาคดีนี้ อนุญาตให้ฎีกาในเรื่องริบของกลาง

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว เห็นว่า การริบเครื่องมือที่ใช้ในการเล่นการพนันนั้น ศาลมีอำนาจริบได้ตามกฎหมายลักษณะอาญาดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 10 วรรค 2 แห่งพระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478 ซึ่งหมายความว่าอยู่ในดุลพินิจของศาลจะริบหรือไม่ริบ ก็ได้ สำหรับโต๊ะบิลเลียด ไม้คิว และลูกบิลเลียดของกลางนี้ เห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่า ยังไม่ควรริบ

จึงพิพากษายืน