คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2961/2530

ผู้เสียหายเป็นอัมพาตไม่สามารถช่วยตัวเองได้และจำเลยมีโอกาส ใช้ขวดเบียร์แตกเป็นปากฉลามเป็นอาวุธเลือกแทงอวัยวะสำคัญ ที่อาจทำให้ผู้เสียหายถึงตายได้ แต่จำเลยกลับแทงไปที่ ใบหน้าผู้เสียหายถูกจมูกแหว่งหายไปครึ่งซีก ทั้งจำเลยก็ไม่มี สาเหตุโกรธเคืองที่จะฆ่าผู้เสียหาย แต่จำเลยกระทำไปเพราะ ความมึนเมา จำเลยจึงมีเจตนาทำร้ายร่างกายผู้เสียหายเท่านั้น หาได้มีเจตนาฆ่าผู้เสียหายไม่.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ขวดเบียร์ซึ่งแตกเป็นปากฉลาม เป็นอาวุธแทงผู้เสียหายที่ใบหน้า ทำให้จมูกฉีกแหว่งหาย ไปครึ่งซีก โดยเจตนาฆ่าแต่การกระทำไม่บรรลุผล เนื่องจาก แพทย์นำการรักษาพยาบาลได้ทัน ขอให้ลงโทษตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐ จำคุก ๑๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗ จำคุก ๓ ปี

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยให้ขวดเบียร์แตกเป็นปากฉลาม เป็นอาวุธแทงทำร้ายร่างกายผู้เสียหาย ถูกจมูกแหว่งหายไป ครึ่งซีก ผู้เสียหายเป็นอัมพาตไม่สามารถช่วยตัวเองได้ จำเลยมีโอกาสเลือกแทงอวัยวะสำคัญที่อาจทำให้ผู้เสียหาย ถึงตายได้ แต่จำเลยกับแทงไปที่ใบหน้า จำเลยไม่มีสาเหตุ โกรธเคืองกับผู้เสียหายมาก่อน จึงไม่มีเหตุที่จะฆ่า ผู้เสียหาย จำเลยกระทำไปเพราะความมึนเมา การกระทำของจำเลย เป็นเพียงเจตนาทำร้ายร่างกายผู้เสียหายเท่านั้น หาได้มี เจตนาฆ่าผู้เสียหายไม่ จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานพยายามฆ่า ผู้เสียหาย คงมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้เสียหาย บาดเจ็บสาหัสตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

พิพากษายืน.