คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2970/2526

พนักงานอัยการเป็นโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ และร่วมกันพยายามฆ่าผู้เสียหายทั้งสองจนได้รับอันตรายสาหัส ผู้เสียหายทั้งสองเข้าเป็นโจทก์ร่วม ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง พนักงานอัยการไม่อุทธรณ์ แต่โจทก์ร่วมทั้งสองอุทธรณ์ แม้ศาลอุทธรณ์จะพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่า เมื่อศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ร่วมกับพวกได้กลุ้มรุมทำร้ายจำเลย และจำเลยได้ใช้อาวุธปืนยิงโจทก์ร่วมได้รับอันตรายสาหัสทั้งสองคน เป็นเรื่องวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน ถือว่าโจทก์ร่วมไม่ใช่ผู้เสียหายตามกฎหมายไม่มีสิทธิเข้าเป็นโจทก์ร่วม และไม่มีสิทธิอุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ให้ยกฟ้องโจทก์ ศาลฎีกาย่อมพิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองมีอาวุธปืนและพาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปในทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาต และจำเลยทั้งสองได้ร่วมกันใช้อาวุธปืนยิงนายรุ่งทิวาและนายสมชาติหลายนัดโดยเจตนาฆ่า เป็นเหตุให้บุคคลทั้งสองได้รับอันตรายแก่กายถึงบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๓๗๑, ๘๐, ๘๓, ๙๑ พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ พ.ศ. ๒๔๙๐ มาตรา ๗,๘ ทวิ, ๗๒, ๗๒ ทวิ ฯลฯ และริบของกลาง

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

นายรุ่งทิวาและนายสมชาติผู้เสียหายเข้าเป็นโจทก์ร่วม

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่า จำเลยที่ ๑ ใช้อาวุธปืนยิงโจทก์ร่วม เป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ส่วนจำเลยที่ ๒ พยานหลักฐานโจทก์เป็นที่น่าสงสัยจึงยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้แก่จำเลยที่ ๒ และการที่จำเลยทั้งสองพกอาวุธปืนไป ถือได้ว่ามีเหตุสมควรฯ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ร่วมทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้ว เห็นว่าพยานหลักฐานโจทก์ฟังได้ว่า จำเลยทั้งสองกระทำผิดฐานพยายามฆ่าโจทก์ร่วมทั้งสอง พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๓, ๘๐ ให้ลงโทษจำเลยทั้งสอง และริบของกลาง

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงแล้ว วินิจฉัยว่ากรณีเชื่อได้ว่าโจทก์ร่วมกับพวกได้กลุ้มรุมทำร้ายร่างกายจำเลยที่ ๑ และจำเลยที่ ๑ ได้ใช้อาวุธปืนยิงโจทก์ร่วมได้รับอันตรายแก่กายถึงสาหัสทั้งสองคน จึงเป็นเรื่องวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน โจทก์ร่วมจึงไม่ใช่ผู้เสียหายตามกฎหมาย ไม่มีสิทธิเข้าเป็นโจทก์ร่วม และไม่มีสิทธิอุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาของศาลชั้นต้นที่ให้ยกฟ้องโจทก์

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์ตามคำพิพากษาของศาลชั้นต้น