โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานให้มีอาวุธปืน ๑ กระกอบ จำเลยได้+ ขายปืนดังกล่าวแล้วให้ผู้มีชื่อไป โดยจำเลยได้สลักหลังและโอนใบอนุญาตให้แก่ผู้ซื้อไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.อาวุธปืน พ.ศ. ๒๔๗๗ มาตรา ๔๑, ๔๒, ๔๓
ศาลชั้นต้นเห็นว่า การที่จำเลยสลักหลังในใบอนุญาตว่า "ให้ผู้ซื้อเป็นเจ้าของปืน" นั้นเป็นหลักฐานในการซื้อปืนเท่านั้น ไม่ใช่กระทำเพื่อโดยอนุญาต จึงพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาปืน แต่มีผู้พากษานายหนึ่งมีความเห็นแย้งว่า การกระทำของจำเลยเป็นการโอนใบอนุญาตให้ผู้อื่น เมื่อจำเลยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ก็ต้องมีความผิดตามมาตรา ๔๑, ๔๓
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามมาตรา ๔๑ บัญญัติว่า "ห้ามไม่ให้ผู้รับใบอนุญาตโดนไปให้ผู้อื่น" ประกอบด้วยมาตรา ๕๓ นั้น ไม่หมายความถึงการห้ามโอนใบอนุญาตโดยเด็ดขาด ถ้าหากได้กระทำการโอนโดยถูกต้อง เพราะถ้าแปลว่า หมายถึงการห้ามโอนโดยถูกต้องแล้ว ความผิดตามมาตรา ๔๑ ก็เกิดขึ้นไม่ได้ ฉะนั้นมาตรา ๔๑ จึงหมายถึงกรณีที่ผู้รับอนุญาตโอนใบอนุญาตให้แก่ผู้อื่นไปโดยไม่ถูกต้อง หรือไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ฟ้องของโจทก์ได้แสดงความผิดตามมาตรา ๔๑ แล้ว จึงพิพากษายกคำพิพากษาศาลล่าง ให้ดำเนินการพิจารณาใหม่