คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 301/2480

สมุดรับส่งเงินระหว่างเสมียนกับเหรัญญิกเพื่อแสดงการรับเงินระหว่างกันนั้นเป็นหลักฐานแห่งหนี้สิน เป็นหนังสือสำคัญตาม ม.6(20) ผู้ใดทำลายต้องมีผิดตาม ม.228

จำเลยมีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยเหรัญญิกมีหน้าที่ดูแลรักษาเก็บทรัพย์สินของสโมสรทหารได้รับเงินมาจากธนาคาร ๒๐๐ บาท เพื่อใช้แก่เจ้าหนี้สโมสร แล้วยักยอกเอาเป็นประโยชน์ตนเสีย และได้ทำลายสมุดซึ่งเป็นหลักฐานแห่งจำนวนเงินรับส่งระหว่างจำเลยกับเสมียนของจำเลย กล่าวคือเมื่อจำเลยแลเสมียนได้รับเงินแลจ่ายเงินไปเท่าใดก็ลงไว้ในบัญชีเล่มนี้

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๓๑๙(๓) แล ๒๒๘ แต่ให้รอการลงอาญาไว้

จำเลยฎีกาว่าสมุดรับส่งเงินหาใช่หนังสือสำคัญตามกฎหมายไม่ แลไม่ทำให้เกิดเสียหายแก่ผู้ใด

ศาลฎีกาเห็นว่า สมุดรับส่งเงินนี้เป็นหลักฐานแห่งหนี้สินตาม ม.๖(๒๐) แลเห็นว่าตาม ม.๒๒๘ ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังว่าอาจเสียหายได้ จำเลยฎีกาไม่ได้ จึงพิพากษายืนตาม