คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 305/2471

ตัวการต้องมีการสมคบกันแก้บทแก้โทษปัญหากฎหมายแยกการกระทำผิด ( เทียบฎีกาที่ 1083/131, 176 - 177/2498 )

ข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยทั้ง ๒ ไปช่วยเขาเกี่ยวเข้า ครั้นเกี่ยวแล้วก็พากันกลับบ้าน นายพิณเมาสุราเกิดเปนปากเสียงกันขึ้นกับนางปวง พวกนายพิณห้ามปรามแล้วหานายพิณกลับบ้าน นายลอย จำเลยเดิรมาทัน แลพูดว่าจะไปส่งนายพิณแล้ววิ่งหนี นายพิณวิ่งตามทันเลยเกิดต่อสู้กัน ขณะนั้นนายพลับกับนายเผื่อนวิ่งออกจากกอไผ่ นายเผื่อนแทงนายพิณ นายพลับใช้จอบตีสะนายพิณและก็นายเอียดนายพิณมีบาดแผล ๑๐ แห่งขาดใจตายดังนี้

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า นายพลับมีผิดบานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ม. ๒๙๔ ส่วนนายลอยนั้นไม่ได้สมคบกันกับนายพลับและนายเผื่อนมาแต่แรก มีผิดฐานทำร้ายร่างกายตาม ม. ๒๕๔ ให้จำคุก ๑๘ เดือน