คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 306/2481

จำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฎีกาในข้อนี้จำเลยก็มิได้อุทธรณ์คัดค้านคำสั่งศาลชั้นต้นในข้อนี้ ต้องถือว่าปัญหาข้อเท็จจริงนั้นเป็นอันยุตติตามศาลล่าง

(อ้างฎีกาที่ 833/2477)

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่าจำเลยกับพวกอีก ๒ คนมีอาวุธสมคบกันทำการลักทรัพย์ที่ในห้องโรงของ ซ.เมื่อได้ทรัพย์บางอย่างแล้วกำลังค้นทรัพย์อื่นต่อไป เจ้าทรัพย์รู้สึกตัวจำเลยกับพวกได้ทำร้ายพวกเจ้าทรัพย์บาดเจ็บ จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๐๑

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าฎีกาของจำเลยซึ่งคัดค้านข้อเท็จจริงมานั้นศาลชั้นต้นไม่รับจำเลยมิได้คัดค้านปัญหาข้อนี้จึงเป็นอันยุตติตามศาลล่าง ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัยตามนัยฎีกาที่ ๘๓๓/๒๔๗๗ ส่วนฎีกาอีกข้อหนึ่งที่ว่าจำเลยควรมีผิดเพียงฐานพยายามลักทรัพย์นั้น เมื่อข้อเท็จจริงต้องฟังตามศาลล่างแล้ว จำเลยก็ต้องมีผิดฐานปล้นทรัพย์หาใช่ฐานพยายามลักทรัพย์ไม่ ข้อเถียงอื่น ๆ ก็เป็นการเถียงข้อเท็จจริง ซึ่งศาลฎีการับวินิจฉัยไม่ได้ดังกล่าวข้างต้น จึงพิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย