คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 307/2479

รับฝากสัญญากู้จากเขาไว้โดยรู้ว่าเป็นของเก็บตกได้แลผู้เอามาฝากมีเจตนายักยอกไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัว ผู้รับฝากต้องมีผิดฐานรับของโจร

สัญญากู้ถือว่าเป็นทรัพย์อย่างหนึ่ง

(หมายเหตุ เห็นกันว่าเพียงแต่เก็บของตกได้แล้วไม่ปฏิบัติตามประมวลแพ่งฯ ม.1323 ไม่เป็นผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 318 จึงได้ขอให้แก้ร่างคำพิพากษาใหม่แล้ว)

ได้ความว่าประมาณ ๒ เดือนมาแล้ว สัญญากู้ของเจ้าทรัพย์หลายฉะบับหายไป พ.จำเลยไปเกี่ยวหญ้าพบตกอยู่ จึงเก็บเอาไว้ ต่อมาอีก ๕-๖ วัน จึงรู้ว่าเป็นของเจ้าทรัพย์หายไป แต่จำเลยหาได้ปฏิบัติหน้าที่ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ในประมวลแพ่งฯม.๑๓๒๓ กลับฝากสัญญากู้นี้ให้แก่ อ.จำเลยแลวานให้ อ.จำเลยไปเรียกค่าไถ่จากเจ้าทรัพย์ โดย อ.จำเลยก็รู้แล้วว่า พ.จำเลยเก็บตกได้แล้วไม่ปฏิบัติตามหน้าที่ ซึ่งกฎหมายบังคับโดยเจตนายักยอกไว้เป็นประโยชน์ตน

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า พ.จำเลยมีผิดตาม ม.๓๑๔ -๓๑๘ แลให้ยกฟ้อง อ.จำเลยเสีย

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษ อ.ตาม ม.๓๒๑ ส่วนพ.จำเลยไม่ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า อ.ได้รู้แล้วว่าสัญญานั้นได้มาจากการกระทำผิดกฎหมาย จึงพิพากษาให้ลงโทษจำเลยฐานรับของโจรตาม ม.๓๒๑