คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 307/2481

จำเลยพูดว่ารู้จักกับเจ้าพนักงานมากคนจะไปพูดจากกิจธุระของโจทก์ให้โจทก์ได้ให้เงินจำเลยไปเช่นนี้ไม่เป็นผิดตาม ม.123

ได้ความว่าโจทก์อยากเป็นเจ้าอาวาศจำเลยที่ ๒ ได้ไปพูดกับโจทก์ว่า จำเลยที่ ๑ รู้จักคนในกระทรวงธรรมการมากอาจช่วยวิ่งเต้นให้โจทก์ได้เป็นสมภารจำเลยที่ ๑ ก็พูดว่าจะช่วยพูดกับเจ้าพนักงานในกระทรวงธรรมการให้ โจทก์ได้เสียเงินให้แก่จำเลยทั้ง ๒ ไป จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๑๒๓

ศาลฎีกาตัดสินว่า คำที่จำเลยกล่าวไม่มีข้อความในที่แสดงว่าจำเลยสามารถจูงใจเจ้าพนักงานคน ๑ คนใด เพราะจำเลยมิได้อ้างความสัมพันธ์หรือเหตุพิเศษอย่างใดให้เห็นความสนิทชิดชอบเพื่อที่จะวิงวอนกล่าวเจ้าพนักงานได้ ถ้อยคำนั้นเป็นแต่คำกล่าวลอย ๆ ว่ารู้จักเจ้าพนักงานมากคน อาจแสดงความคิดเห็นของตนต่อเจ้าพนักงานได้เท่านั้น ไม่เป็นความผิดจึงพิพากยกฟ้อง