คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 307/2491

ซื้อที่มือเปล่าจากผู้ที่อ้างตนว่าเป็นเจ้าของ โดยทราบอยู่แล้วว่า มีผู้ครอบครองอย่างเจ้าของอยู่หลายปีแล้วทั้งเมื่อขอทำสัญญาซื้อขายกันที่อำเภอ ผู้ครอบครองอยู่นั้นก็ได้ร้องคัดค้านไว้อีกแต่อำเภอกลับทำสัญญาซื้อขายให้ไปโดยเข้าใจผิดว่า ผู้ครอบครองไม่ติดใจคัดค้านแล้วนั้นถือว่าผู้ซื้อไม่สุจริต ไม่ได้รับความคุ้มครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1300

โจทก์ครอบครองที่นาพิพาทอย่างเจ้าของเกินสิบปี จำเลยที่ 1 ขอขายที่พิพาทแก่จำเลยที่ 2 ต่ออำเภอ โจทก์ได้คัดค้าน ทางอำเภอเรียกจำเลยที่ 1 มาเปรียบเทียบครั้งที่ 1 โจทก์ป่วยมาไม่ได้ครั้งที่ 2-3 โจทก์ไม่ทราบกำหนดนัดไม่ได้มา ทางอำเภอเห็นว่าโจทก์ไม่มาตามกำหนดนัด จึงทำสัญญาซื้อขายให้จำเลยที่ 1-2 โจทก์จึงมาฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง โดยเห็นว่าจำเลยที่ 2 ได้รับความคุ้มครองตามมาตรา 1300

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกา เห็นว่า ก่อนซื้อจำเลยที่ 2 ทราบดีแล้วว่า โจทก์ครอบครองที่พิพาทซึ่งเป็นที่มือเปล่าอยู่หลายปี ทั้งโจทก์ก็ได้ร้องคัดค้านไว้ที่อำเภอด้วย จะเรียกว่าเป็นการสุจริตกระไรได้เมื่อไม่ได้ความว่าจำเลยที่ 2 ซื้อโดยสุจริต จำเลยที่ 2 ก็หาได้ที่เป็นของตนไม่ จึงพิพากษากลับให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น