คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 307/2495

โจทก์ฟ้องขอให้เอาที่ดินซึ่งอยู่ต่างประเทศประมูลราคาหรือขายทอดตลาดเอาเงินมาแบ่ง หรือถ้าหากจำเลยต้องการที่ดิน ก็ให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์จำนวนหนึ่ง ดังนี้ แม้จะไม่ได้ขอให้แบ่งพื้นที่ดินก็ตามแต่โจทก์ให้จัดการประมูลหรือขายทอดตลาด ถ้าให้ศาลไทยำระคดีที่ดินอยู่ต่างประเทศ หากจะต้องบังคับถึงพื้นดินตามคำขอท้ายฟ้อง ก็บังคับไม่ได้ ฉะนั้น ศาลไทยจึงไม่มีอำนาจชำระคดี เช่นนี้ได้

โจทก์ฟ้องกล่าวว่า ที่ดินสี่แปลงในจังหวัดปีนังเป็นของขุนตันติวณิชกรรมกับจำเลยคนละครึ่ง ขุนตันติวณิชกรรมตายมีพินัยกรรมสั่งให้โจทก์เป็นผู้จัดการมรดก จำเลยขัดขวางไม่ยอมให้โจทก์จัดการแบ่ง โจทก์จึงฟ้องขอให้เอาที่ดินสี่แปลงแระมูลราคาหรือขายทอดตลาดเอาเงินมาแบ่ง หรือถ้าหากจำเลยต้องการที่ดินทั้งสี่แปลงก็ให้ชำระเงินแก่โจทก์ ๒๑๘๗๕๐ บาท

จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ์ กับตัดฟ้องว่าที่ดินสี่แปลงอยู่ในเมืองต่างประเทศ ศาลจังหวัดภูเก็ตไม่มีอำนาจชำระ

ศาลชั้นต้นกับศาลอุทธรณ์ ฟังตามข้อตัดฟ้องของจำเลย พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาปรึกษาคดีแล้วโจทก์ฎีกาเถียงว่า ตามคำขอท้ายฟ้อง ไม่ได้ขอให้แบ่งพื้นที่ดิน ศาลจังหวัดภูเก็ตจึงมีอำนาจชำระคดี ข้อนี้ศาลเห็นว่า แม้จะไม่ได้ขอให้แบ่งพื้นที่ดินก็ตาม แต่โจทก์ขอให้จัดการแก่พื้นดิน คือให้เอาออกประมูลหรือขายทอดตลาด ถ้าให้ศาลจังหวัดภูเก็ตชำระคดี ที่ดินทีอยู่ต่างประเทศ หากจะต้องบังคับถึงพื้นทีดินตามคำขอท้ายฟ้องก็บังคับไม่ได้ ศาลชั้นต้นกับศาลอุทธรณ์เห็นว่า ศาลจังหวัดภูเก็ตไม่มีอำนาจชำระคดี ให้ยกฟ้องชอบแล้ว

ศาลฎีกาพิพากษายืน