คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 307/2511

จำเลยซึ่งถูกควบคุมตัวอยู่ ได้รับอนุญาตให้ไปถ่ายอุจจาระที่ป่าไผ่นอกหมู่บ้านตามลำพังโดยไม่มีการควบคุม. ถึงแม้จำเลยจะหนีไปในระหว่างเวลานั้น. จะถือว่าจำเลยหลบหนีการควบคุมไม่ได้.

โจทก์ฟ้องว่า ในระหว่างที่จำเลยถูกควบคุมตัวในข้อหาฐานกระทำอนาจาร จำเลยได้หลบหนีการควบคุมไป ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 190 จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด4 เดือน จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยได้รับอนุญาตให้ไปถ่ายอุจจาระ มิใช่ออกไปจากที่ควบคุมโดยพลการ จะถือว่าจำเลยหลบหนีไปจากการควบคุมไม่ได้ เพราะระหว่างนั้นจำเลยไม่ได้ถูกควบคุมอยู่ พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้รับอนุญาตให้ไปถ่ายอุจจาระที่ป่าไผ่นอกหมู่บ้านได้ตามลำพังโดยไม่มีการควบคุม แม้จำเลยจะหนีไปในระหว่างเวลานั้น จะถือว่าจำเลยหลบหนีการควบคุมไม่ได้ พิพากษายืน.