คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 311/2472

การที่ศาลตัดสินคดีโดยไม่สืบพะยานจำเลยให้สิ้นกระแสความนั้น ถ้าพะยานที่ยังเหลืออยู่จะสืบในข้อที่พะยานโจทก์เบิกความรับรองไว้แล้ว ก็ไม่จำเปนต้องสั่งให้สืบอีก

คดีนี้ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับคำพิพากษาศาลเดิมที่ให้ยกฟ้องโจทก์ แล้วฟังว่าจำเลยทั้ง ๒ คนมีผิดฐานปล้นทรัพย์ตาม ม.๓๐๑ ให้จำคุกคนละ ๑๐ ปี กับให้ใช้ทรัพย์ ๖๒๙ บาท ๕๐ สตางค์แก่เจ้าทรัพย์

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ แลที่จำเลยคัดค้านว่าตนยังไม่ควรต้องรับโทษ เพราะยังมิได้สืบนายนารถพะยานจำเลยในข้อที่ว่าเจ้าทรัพย์ได้แจ้งแก่นายนารถว่าจำผู้ร้ายไม่ได้นั้นความข้อนี้พะยานโจทก์ซึ่งเปนพวกเจ้าทรัพย์ก็เบิกความรับอยู่แล้ว ฉนั้นถึงแม้ศาลจะอนุญาตให้สืบพะยานปากนี้ก็ไม่มีประโยชน์แก่คดีของจำเลย จึงไม่จำเปนจะต้องสั่งให้สืบอีก