คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 317/2484

กฎกระทรวงมหาดไทยออกตามความใน พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา 2479 +.

จำเลยประกอบการขายยาแก้ปวดท้องอันเป็นยาซึ่งต้องรับอนุญาตในการขายโดยจำเลยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานตามกฎหมายดังนี้แม้ศาลจะพิพากษาลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยาแล้วก็ตามศาลก็ไม่ริบยาของกลางเพราะจำเลยมิได้ใช้ยานี้ในการทำผิด.

คดีนี้ได้ความว่าจำเลยประกอบการขายยาแก้ปวดท้องชื่อชูจงฮิงอันเป็นยาซึ่งต้องรับอนุญาตในการประกอบการขาย โดยจำเลยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานตามกฎหมาย โจทก์จึงฟ้องขอให้ศาลลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา พ.ศ.๒๔๗๙ และริบยาของกลางด้วย

ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลยตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา พ.ศ.๒๔๗๙ ม.๑๘,๖ แต่ยาของกลางคืนจำเลย เพราะเห็นว่ามิใช่ของที่มีไว้ผิดกฎหมาย

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบยาของกลางด้วย

ศาลอุทธรณ์เห็นว่ายามิใช่ทรัพย์ที่มีไว้เป็นความผิดยังไม่ควรริบ พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่า ตามกฎหมายอาญา ม.๒๘ ศาลต้องริบยาของกลางนี้เพราะจำเลยได้ขายยาอันเป็นความผิด

ศาลฎีกาเห็นว่าตามกฎหมายอาญา ม.๒๘ นั้นให้ริบทรัพย์ซึ่งกฎหมายบัญญัติว่าการขายเป็นผิด แต่สำหรับคดีนี้ตาม พ.ร.บ.ควบคุมการขายยา พ.ศ.๒๔๗๙ ม.๖ ประกอบกับ ม.๑๘ คงได้ความว่า ผู้ใดขายยาโดยไม่ได้รับอ-นุญาตเป็นความผิด ส่วนการขายโดยลำพัง หาเป็นความผิดไม่ ต่อเมื่อมิได้รับอนุญาตจึงเป็นความผิด ฉะนั้นโจทก์จะอาศัยม.๒๘แห่งกฎหมายอาญามาริบของกลางคดีนี้ไม่ได้และในคดีนี้จำเลยก็มิได้ใช้ยาของกลางในการกระทำผิดด้วย จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์