คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 321/2482

จำเลยกับพวกไปขอเงินเจ้าทุกข์ ๆ ไม่ให้ จำเลยกับพวกก็เข้าทำร้ายเจ้าทุกข์+บาดเจ็บ ทันใดนั้นมีผู้อื่นมาพบเห็นเข้าจึงออกเงินให้จำเลยกับพวกไปดังนี้จำเลยมีผิดฐานพยายามชิง

ทรัพย์ไม่ใช่ฐานทำให้เสื่อมเสียอิสสระภาพ

ศาลชั้นต้นลงโทษตาม ม.299 จำคุก 2 ปีศาลอุทธรณ์แก้วาง ม.299,60 จำคุก 1 ปี 4 เดือนเป็นแก้+

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยกับพวกอีก ๔ คนไปขอเงินเจ้าทุกข์ ๑ สลึง เจ้าทุกข์ยอมให้และเอาเงินส่งให้พวกจำเลยแล้วพวกจำเลยกลับขออีก ๑ สลึง เจ้าทุกข์ไม่ยอมให้ ดวกจำเลยจึงส่งเงินสลึงคืนแล้วเข้าเตะถีบทำร้ายเจ้าทุกข์พร้อมด้วยจำเลยเพื่อนของเจ้าทุกข์มาพบเห็นเข้าจึงเอาเงิน ๒ สลังให้ไป จำเลยกับพวกก็กลับ แล้วพิพากษาลงโทษฐานชิงทรัพย์ตาม ม.๒๙๙

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าแม้เจ้าทุกข์จะยังไม่ได้ส่งเงินให้ตามประสงค์โดยมีเพื่อนส่งเงินให้ไปก็ดี กิริยาที่จำเลยทำควรมีผิดฐานพยายามชิงทรัพย์เท่านั้น จึงวางโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๙, ๖๐

จำเลยฎีกาคัดค้านข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย โดยศาลชั้นต้นหถือว่าศาลอุทธรณ์พิพากษากลับศาลชั้นต้นในข้อเท็จจริง จึงรับฎีกาขึ้นมา

ศาลฎีกาคงเห็นชอบด้วยข้อเท็จจริงที่ศาลล่างฟังมา ส่วนข้อที่จำเลยคัดค้านว่าควรมีผิดตาม ม.๒๖๘ หรือ ๓๓๘ ข้อ ๓ นั้น เห็นว่ากิริยาของจำเลยเข้าลักษณะชิงทรัพย์แล้ว จึงพิพากษายืนตามให้ยกฎีกาเสีย