คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 321/2491

ใช้ปืนลูกซองสั้นยาว 1 คืบ กระสุนมีขนาด 2 มิลลิเมตร ลำกล้องใหญ่ส่งกระสุนไม่ตรง ยิงเขาในระยะห่างกันเพียง 1 วา กระสุนถูกเขาทั้ง 23 แผล ฝังเข้าไปในเนื้อเพียงเล็กน้อย คือพอผิวหนังชั้นนอกขาด รักษาหายภายใน 3 วัน ดังนี้มีผิดเพียง ก.ม.ลักษณะอาญา ม. 254.

คดีได้ความว่า จำเลยทวงสตางค์นายหลาบเนื่องมาจากนายหลาบยืมสตางค์จำเลยไว้ นายหลาบไม่มีให้ จึงเกิดเถึยงและทำร้ายกัน จำเลยผละออกไปห่าง ๑ วา แล้วใช้ปืนลูกซองนั้นยิงนายหลาบ กระสุนถูกนายบัว รักษาแผล ๓ วันหาย ถูกนายสุริยะ ๗ วันหาย นอกนี้ ๑๐ วันหาย โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม. ๒๔๙, ๖๐, ๒๕๖,

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙, ๖๐, จำคุก ๑๐ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยยิงปืนห่างนายบัวกับพวกเพียง ๑ วาเท่านั้น กระสุนถูกนายบัว ๒๓ แผล ก็ฝังเข้าไปในเนื้อเพียงเล็กน้อย คอพอผิวหนังชั้นนอกขาด รักษาหายภายใน ๓ วัน บาดแผลคนอื่นก็มีลักษณะเช่นเดียวกัน กระสุนลูกปลายที่ใช้ยิงมีขนาด ๒ มิลลิเมตร ปืนที่ใช้ยิงยาวเพียง ๑ คืน ลำกล้องปืนสั้นและใหญ่ แสดงว่าส่งกระสุนไม่แรง แม้กระสุนปืนจะถูกนายหลาบทั้งหมด นายหลาบก็ไม่อาจถึงแก่ความตายได้ จำเลยจึงมีผิดเพียงมาตรา ๒๕๔ พิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔.