คดีนี้โจทก์ฟ้องเป็นความอาชญาสินไหมตั้งทุนทรัพย์ ๔๐๐๐ บาท ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาชญามาตรา ๓๐๔-๓๐๖ ข้อ ๔-๓๑๔-๓๑๙ ข้อ ๒ ม.๓๒๑ แลขอให้ทำลายการขาย การจำนองแลถอนชื่อจำเลยที่ ๑-๒ ออกใส่ชื่อโจทก์ในโฉนด
ศาลพระราชอาชญาพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ตั้งทุนทรัพย์ ๔๐๐๐ บาท
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ความผิดตามมาตรา ๓๐๔-๓๑๔ โจทก์อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามพ.ร.บ.อุทธรณ์ ม.๓ แลที่โจทก์อ้าง มาตรา ๓๐๖ ข้อ ๔ แล ม.๓๑๙ ข้อ ๒ โจทก์มิได้บรรยายมาในฟ้อง จึงไม่เกิดสิทธิอุทธรณ์ แลให้ยกข้อหาเรื่องรับของโจร แลเรื่องขอให้ทำลายการขายแลถอนชื่อจำเลยที่ ๑-๒ ออกจากโฉนดเสีย
โจทก์ฎีกาข้อกฎหมายแลข้อเท็จจริงโดยมีผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์รับรองฎีกาในข้อเท็จจริง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า
(๑) โจทก์เถียงว่ามีสิทธิอุทธรณ์ได้ตามมาตรา ๓๐๔ แล ๓๑๔ เพราะศาลพระราชอาชญารับอุทธรณ์ไว้แล้ว ศาลฎีกาเห็นว่าไม่มีถ้อยคำของผู้พิพากษาศาลพระราชอาชญารับรองให้โจทก์อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงได้เลย ที่ศาลอุทธรณ์ไม่รับวินิจฉัยเป็นการชอบแล้ว
(๒) โจทก์เถียงว่า เรื่องนี้เป็นคดีอาชญาสินไหมมีทุนทรัพย์ ๔๐๐๐ บาท โจทก์ย่อมอุทธรณ์ได้ แลศาลอุทธรณ์ควรพิพากษาถึง ม.๓๐๔ แล ๓๑๔ นั้นด้วยเพราะเกี่ยวกับทุนทรัพย์ที่โจทก์ตั้งมา ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่อสำหรับมาตรา ๓๐๔ แล ๓๑๔ โจทก์ไม่มีสิทธิอุทธรณ์ได้แล้ว เหตุที่มีทุนทรัพย์มาด้วยหาทำให้อุทธรณ์ในทางอาชญาได้อีกไม่
(๓) โจทก์ว่าโจทก์ได้บรรยายความผิดมาตรา ๓๐๖ ข้อ ๔ แล ๓๑๙ ข้อ ๒ มาในฟ้องแล้ว ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ได้บรรยายข้อความมาจริง จึงย้อนสำนวนให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับความผิดตามมาตรา ๓๐๖ ข้อ ๔ แล ๓๑๙ ข้อ ๒ และความผิดของจำเลยในทางแพ่งด้วยต่อไปตามกระบวนความแลเมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษาเพิ่มเติมแล้วคู่ความก็ย่อมมีสิทธิฎีกาได้อีกตามกฎหมาย