คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 330/2497

เช่าสวนเช่านากันแล้วผู้ให้เช่าไปชี้เขตที่เช่าให้แก่ผู้เช่าแต่ปรากฏว่าผู้เช่าเข้าไปครอบครองไม่ได้เพราะบุตรของผู้เช่าคนเดิมยังปลูกเรือนอยู่ในที่เช่าและยังแย่งทำนาเสียด้วยดังนี้ ถือว่าผู้ให้เช่าไม่อาจมอบที่เช่าให้ผู้เช่าได้ จึงต้องคืนค่าเช่าและใช้ค่าเสียหายให้แก่ผู้เช่า

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เช่าที่ธรณีสงฆ์ของวัดสระน้ำขาว เพื่อทำนา ทำสวน จากจำเลยผู้เป็นศึกษาธิการผู้แทนกองศาสนสมบัติ กรมการศาสนาโจทก์ได้ชำระค่าเช่าให้จำเลยครบถ้วนแล้ว แต่จำเลย จัดการส่งมอบทรัพย์สินที่เช่าให้โจทก์เข้าทำประโยชน์ไม่ได้ เพราะผู้เช่าเดิมรบกวนสิทธิ จึงขอให้จำเลยคืนเงินค่าเช่า และใช้ค่าเสียหาย

จำเลยต่อสู้ว่า ได้ส่งมอบทรัพย์ที่เช่าแก่โจทก์แล้ว

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยคืนเงินค่าเช่า 601 บาทกับใช้ค่าเสียหาย 1,000 บาทแก่โจทก์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ทางพิจารณาปรากฏว่า นายจอนได้เข้าอยู่ในที่เช่าโดยชอบมาก่อนแล้วพร้อมทั้งนายเจิงบุตร ต่อมาเมื่อการเช่าของนายจอนสิ้นสุดลง และจำเลยตกลงให้โจทก์เป็นผู้เช่าต่อไป ก็เป็นหน้าที่จำเลยจะจัดการให้ โจทก์เข้าครอบครองโดยปราศจากการรบกวนใด ๆ แต่จำเลยไม่สามารถจะทำเช่นนั้นได้ เพราะอย่างน้อยก็ยังมีนายเจิงคงปลูกกระท่อมอยู่ในที่เช่าทั้งแย่งทำนาเสียด้วย ฉะนั้นจึงเห็นได้ว่า การที่จำเลยชี้เขตที่เช่าให้แก่โจทก์นั้นสักแต่ทำเป็นพิธี ไม่อาจมอบที่เช่าให้อยู่ในเงื้อมมือของโจทก์ได้ดัง ศาลอุทธรณ์ชี้ขาดไว้เป็นการชอบแล้ว

จึงพิพากษายืน